De zoete pijn van het wachten

'Slechts die dingen zijn belangrijk, waarop men wachten kan’
‘Hij houdt van me. Ik zal zijn vrouw zijn. Hij zal mijn man zijn.’
Verhaal over de intimiteit van meiden

Evelyn zat in de bus en deed haar ogen dicht, zodat de overige passagiers wel zouden denken, dat zij sliep. Maar haar hart zong op het ritme van de wielen: ‘Hij houdt van me. Ik zal zijn vrouw zijn. Hij zal mijn man zijn.’
Neen, ze zou het nooit kunnen begrijpen. Ze kon het zelfs niet uitleggen –noch aan haar moeder, noch aan haar vriendin.- In haar hart had ze geweten vanaf het ogenblik dat zij voor het eerst naar elkaar keken en hun ogen zeiden: ‘Ik bedoel jou, en jou alleen, jou voor mijn hele verdere leven.’

Hoe was Carl erin geslaagd haar aan zich te binden? Had hij haar uitgedaagd door aanvankelijk te doen, of hij in het geheel geen belangstelling voor haar had? Was hij in zijn tactiek slimmer geweest dan alle anderen?
Neen, hij had zelfs geen tactiek aangewend. Zijn uitgangspunt was niet geweest: neem voorzichtig eerst de pink en dan zal de hele hand vanzelf wel volgen.
Het was een tamelijk onbetekende gebeurtenis waardoor haar voor de eerst maal duidelijk werd op welke wijze hij vriendschap wilde sluiten. Zij was eerstejaarsstudente en hij had haar voor de eerste maal een avondje mee uit gevraagd. Het was voor de zaterdag, ofschoon hij wist dat zij gewoonlijk in het weekend naar huis ging om bij haar familie en vrienden te zijn. Toen zij zijn uitnodiging aannam om die avond een voorstelling bij te wonen van de toneelvereniging van zijn universiteit, betuigde hij haar nadrukkelijk zijn dank omdat zij er haar gebruikelijke bezoek aan thuis voor opgaf. Door dit gebaar van zijn kant begreep zij voor het eerst, dat hij niet enkel een prettige avond wilde hebben, evenmin had uitgezien naar een plezierige metgezellin voor enkele uren, maar met zijn uitnodiging haar had bedoeld.
Liefde is een gevoel dat geleerd moet worden en diep in haar hart wist Evelyn dat liefde nooit geleerd kan worden via het kanaal van de seksualiteit. Dáárdoor zou ze nooit de zekerheid bereikt hebben die zij nu bezat. Want zoals te luid getrommel de melodie van fluiten overstemt, zo zou de seksualiteit haar oren doof hebben gemaakt voor de zachte, mooie boventonen, die van zo wezenlijk belang zijn als het erom gaat zin of haar keuze van een levenspartner te bepalen.

Carl zou het zingen van de nachtegalen niet gehoord hebben en het gras niet hebben zien wuiven in de wind, hij zou de buigzaamheid van de klimmende wijnrank en de helderheid van de zonnestralen niet hebben waargenomen; hij zou de nukkigheid van de wind, noch de zachtheid van de vogelborst nooit hebben gevoeld.
Zij zouden de schoonheid van de voorbereidingstijd, de pijn van het wachten en de vreugde van het verlangen, het lijden, gemist hebben, dat hen zo gelukkig maakte.
Evelyn wist: de seksualiteit zou hun liefde van een kans om te groeien beroofd hebben. Het zou betekend hebben: in april de bloesem plukken, waardoor er nooit appels zouden zijn om te oogsten.

Want liefde komt niet voor uit seksualiteit maar moet uitgroeien tot seksualiteit. Voor Evelyn betekende liefde vóór alles vertrouwelijkheid en geborgenheid, vriendschap, het gemeenschappelijk ervaren, gedeelde hoop, gedeelde smart. Dit vroeg om een trouwe en duurzame verhouding. Voor haar waren liefde en duurzaamheid onafscheidelijke elementen.
Zou het niet kunnen zijn, vroeg Evelyn zich af, terwijl de bus haar steeds dichter bij haar vriend bracht, dat meisjes die sex vóór het huwelijk toelaten, ja daar zelfs op uit zijn, hun diepste verlangens en gevoelens onderdrukken? Dat zij juist niet de meest hartstochtelijke zijn, maar integendeel de tamelijk gevoellozen, de berekenden en zelfs ‘kouden’?

Carl voelde dat er niets was wat zijn liefde voor Evelyn méér had doen rijpen dan haar maagdelijkheid. Zoals een dam, die helpt de kracht van het water om te zetten in electriciteit, zo helpt zelfbeheersing de kracht van de seksualiteit om te zetten in liefde.
Twee dingen in haar maagdelijke houding hadden hem geholpen –haar aantrekkelijkheid en haar bescheidenheid. Eén van die eigenschappen te bezitten en de andere niet is niet voldoende.
Door haar aantrekkelijkheid had zij hem geleerd haar zozeer lief te hebben, dat hij bereid was een prijs voor haar liefde te betalen, de prijs van de offervaardigheid.
Door haar bescheidenheid had zij zijn aandacht over haar lichaam heen gericht en had hem, die gewend was te verkeren in het rijk van de wilskracht en het logisch denken, geholpen zijn eigen ziel te ontdekken.

Carl dacht: misschien moet een meisje op dit gebied een lerares voor een jongen zijn.
Indien zij aantrekklijk geweest was maar niet bescheiden zou zij hem naar ‘avonturen’ niet naar het huwelijk geleid hebben.
Aantrekkelijkheid alléén, zonder bescheidenheid, zou hem verleid hebben om de laagst mogelijke prijs te betalen voor de vervulling van zijn verlangens.
Zou zij die verlangens ingewilligd hebben, dan zou zij haar aantrekkelijkheid voor hem hebben verloren. Juist omdat hij haar liefhad en haar niet wilde verliezen, had hij heimelijk gehoopt op weerstand.
Het weigeren van ‘seks’ was een groter bewijs van haar liefde dan wanneer zij daarin bewilligd had. Door dat laatste te doen zou zij hun liefde geschaad hebben.

Slechts die dingen zijn belangrijk, waarop men wachten kan’

Walter Trobisch (boeken van deze schrijver over dit onderwerp vind je in de meeste christelijke boekwinkels)

Mooi!!